Dysk twardy
Dysk twardy, napęd dysku twardego (ang. hard disk drive) – rodzaj pamięci masowej, wykorzystujący nośnik magnetyczny do przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" wynika z zastosowania twardego materiału jako podłoża dla właściwego nośnika, w odróżnieniu od dyskietek (ang. floppy disk, czyli miękki dysk), w których nośnik magnetyczny naniesiono na podłoże elastyczne.
Dla dysków twardych najważniejsze są następujące parametry:
- pojemność,
- szybkość transmisji danych,
- czas dostępu do danych,
- prędkość obrotowa dysków magnetycznych (obr/min.) oraz
- średni czas bezawaryjnej pracy (MTBF).
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zwiększyć szybkość odczytu/zapisu.
Obecnie i w sprzedaży i w zastosowaniu posiadamy dwa typy dysków twardych. Pierwszy z nich to tradycyjny mechaniczny dysk twardy HDD oparty o budowę pierwszych dysków twardych, znacznie jednak zmodernizowany i o wiele wydajniejszy, a co najważniejsze tani. Drugi typ dysku twardego jest oparty o układy scalone - SSD. SSD jest to urządzenie, w którym rolę nośnika informacji pełnią półprzewodnikowe pamięci flash. W klasycznym dysku twardym informacje zapisane są na talerzach pokrytych nośnikiem magnetycznym.
Niezależnie od tego, jaki rozmiar ma dysk twardy i jakiego typu nośnika danych używa, to wyróżnia go zawsze interfejs, którym łączy się z komputerem. Interfejs też decyduje o kolejnym podziale dysków twardych na ATA (IDE) i SATA oraz połączone przy użyciu SCSI lub SAS.
W ostatnim czasie bardzo popularne stały się przenośne (zewnętrzne) dyski twarde, które umożliwiają przenoszenie oraz archiwizowanie dużych ilości danych.
